piątek, 28 sierpnia 2009

Danzig - The Lost Tracks Of Danzig (2007)

Danzig - The Lost Tracks Of Danzig

Rok wydania: 2007

Tracklista CD1:
01. Pain Is Like an Animal
02. When Death Had No Name
03. Angel of the Seventh Dawn
04. You Should Be Dying
05. Cold, Cold Rain
06. Buick McKane (T. Rex cover)
07. When Death Had No Name (European B'Side)
08. Satans Crucifiction
09. The Mandrake's Cry
10. White Devil Rise
11. Come to Silver (Acoustic)
12. Deep
13. Warlok

Tracklista CD2:
01. Lick the Blood Off My Hands
02. Crawl Across Your Killing Floor
03. I Know Your Lie
04. Caught in My Eye (The Germs cover)
05. Cat People (Moroder cover)
06. Bound by Blood
07. Who Claims the Soulless
08. Malefical
09. Soul Eater
10. Dying Seraph
11. Lady Lucifera
12. Under Belly of the Beast
13. Unspeakable Shango Mix

Chociaż na MA album ten figuruje jako "The Best Of" to nie ma on nic wspólnego ze sklejkami "najlepszych" utworów z wydanych już płyt. Glenn nigdy nie wydał żadnego "debestofa" i mam nadzieję, że nigdy tego nie zrobi, bo wtedy by oznaczało, że sam nie wierzy w siebie, a każdy wie, że wszystko co wydał jest zajebiste. Jak sama nazwa tego dwupłytowego albumu wskazuje jest to zbiór utworów, które nie znalazły się na dotychczasowych wydawnictwach. Duża część z nich najzwyczajniej się nie zmieściła, lub Glenn podjął decyzję, że nie bardzo pasują swoim klimatem do pozostałych utworów zawartych na danym albumie. Mimo wszystko można się domyślić, do których albumów poszczególne utwory były przymierzane. Dzięki temu dostajemy prawie dwugodzinny przekrój twórczości Mistrza. Poza kawałkami autorskimi znajdują się tutaj trzy covery. Warto też mieć ten album, bo został bardzo ładnie wydany - można powiedzieć, że w formie książkowej. W książeczce przyklejonej do pudełka nie znajdziemy tekstów do kawałków zawartych na dwóch płytach, za to zawiera ona słów kilka od Glenna na temat 23 wybranych utworów. Danzig zdradza z jakich powodów dany numer nie znalazł się na wcześniejszych wydawnictwach, bądź też z jakiego okresu pochodzi. Ale przejdę teraz na szybko do zawartości. A ta dla fana twórczości Danziga to czysta ekstaza.

Wszystko zaczyna się od lekko samhainowego "Pain Is Like An Animal". I później następuje lawina, której nie da rady powstrzymać. Kolejne kawałki po prostu zabijają i wciskają się do głowy usadawiając się wygodnie. Będę się zatrzymywał na chwilę przy utworach, które szczególnie przypadły mi do gustu. Zacznę od "Cold Cold Rain" - utwór, który na początku bardzo mnie irytował, przy pierwszych odsłuchach najzwyczajniej go "skipowałem". Najbardziej przeszkadzały mi te organo-podobne dźwięki dochodzące z tyłu. Ale kiedy w końcu się przełamałem i zatrzymałem na chwilę przy tym numerze robiłem tak ->
Nagle zaczął mi się kojarzyć z "November Rain" pewnego znanego bandu. A Glenn daje tutaj czadu popisując się swoim niesamowitym wokalem. Kolejnym przystankiem jest "Buick McKane", który jest coverem numeru T.Rex. I moim skromnym zdaniem przewyższa wykonanie oryginalne - u Danziga jest więcej luzu, lepsze brzmienie. Ten numer po prostu zabija. Stop - następny przystanek - "When Dead Had No Name". Co prawda kawałek ten znalazł się wcześniej na singlu o tym samym tytule, to był on wydany w zaledwie 500 kopiach, więc niewiele osób mogło go usłyszeć. Numer jest powolny, bluesowy i idealnie wpisałby się w płytę "Lucifuge", dlaczego się na niej nie znalazł? Nie wiadomo. "White Devil Rise" to niby nic specjalnego, ale jednak jest w tym bardzo dużo mocy - ten kawałek nie pojawił się na żadnej płycie, bo Glenn obawiał się, że zostanie źle zrozumiany i zostanie posądzony o rasizm. "Come To Silver" pojawił się już na płycie "Blackacidevil" - tutaj mamy okazję posłuchać wersji, która była napisana z myślą o Johnnym Cashu. Zdecydowanie jest to najlepsza bluesowa ballada z repertuaru Glenna. "Deep" to również kawałek, który już wcześniej pojawił się na rozszerzonej wersji "Blackacidevil" - tutaj natomiast jest zawarta wersja alternatywna tego numeru, która pojawiła się na ścieżce dźwiękowej do pierwszego filmu "The X-Files". "Warlok" to jeden z ciekawszych kawałków zawartych na pierwszej części tego albumu. Niezwykle klimatyczny, z bardzo dobrymi partiami perkusji i trochę niespotykanym feelingiem jak na twórczość Danziga.

Druga płyta zaczyna się od "nieco perwersyjnego" numeru "Lick The Blood Off My Hands". Kawałek jest powolny, znowu z dobrym riffem w tle i prowadzącą perkusją, a raczej głównie grą na bębnach. Glenn jak zwykle czaruje wokalem. "Crawl Across Your Killing Floor" to kawałek, który odpowiadał za promocję tego wydawnictwa - nakręcono do niego klip (zresztą bardzo klimatyczny). Sam numer jest najdłuższy na tym dwupłytowym albumie, ale też najbardziej zabija. Kawałek pierwotnie miał się pojawić na albumie "Satans Child". Utwór jest bardzo bluesowy, ale jednocześnie utrzymany w mrocznym klimacie - zdecydowanie największy killer z drugiej płyty. "Caught In My Eye" to drugi już cover na tym wydawnictwie. Muszę przyznać, że znowu cover z wyższej półki - już nawet wstęp niszczy, a szepczący głos Glenna - znowu czaruje ;-) I tutaj już jest zdecydowanie lepiej niż oryginał, który krótko mówiąc został wyryczany. "Cat People" to znowu cover - utwór znany przede wszystkim z wykonania Davida Bowie, ale autorem tego numeru jest Giorgio Moroder. W każdym razie Glenn zaprezentował zdecydowanie metalowe podejście do tego kawałka. Chociaż zaczyna się klimatycznie (jak oryginał) to później Danzig dorzucił drew do pieca i dał czadu ;-) Tego po prostu trzeba posłuchać. Ale nie tylko na coverach opiera się drugi krążek - "Who Claims The Soulless" to bardzo dobry numer, który spokojnie mógłby się znaleźć na "I Luciferi". Klimat wręcz identyczny - informujący o powrocie króla. W sumie to można by go nawet wrzucić na bardziej doomowy "Circle Of Snakes". Kawałek bardzo skoncentrowany - trwa zaledwie 3,5 minuty, a daje solidną dawkę energii. Jeśli ktoś szuka u Danziga utworów z prawdziwie szatańskim klimatem to powinien się zatrzymać przy "Malefical". Numer rodem z piekła - nieco psychodeliczna muzyka połączona z wokalem Glenna daje naprawdę dobry efekt. Nieco przesterowaną gitarę można usłyszeć na "Soul Eater" - dzięki temu słychać, że jest ciężej, rytmicznie pracująca perkusja też robi swoje. Do tego bardzo chwytliwy refren i rock'n'rollowy styl. "Lady Lucifera" to bardzo garażowa, a raczej specjalnie na taką stylizowana. Bardzo surowy numer. I gdyby nie to słabe brzmienie to pewnie bym nawet o nim nie wspomniał ;-) "Under The Belly Of The Beast" to utwór, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu "Kruk", ale wersja zawarta na "The Lost Tracks Of Danzig" brzmi inaczej, jest to zupełnie inny miks. Album zamyka miks "Unspeakable" - dużo cięższy niż ten znany z "Satans Child".

Podsumowując - "The Lost Tracks Of Danzig" to przede wszystkim perełka dla fanów. Ale osoby nieznające twórczości Glenna spokojnie mogą sięgnąć po ten album i poznać ją przekrojowo. Dla mnie to bardzo ważne wydawnictwo zawierające nowe wersje znanych utworów, jak i tzw. rary. Ode mnie za ten album 10/10.

I klip promujący album:
Danzig - Crawl Across Your Killing Floor

Danzig - Sacrifice (EP) (1996)

Danzig - Sacrifice (EP)

Rok wydania: 1996

Tracklista:
01. Sacrifice (Rust Mix)
02. Sacrifice (Trust Mix)
03. Sacrifice (Must Mix)
04. Sacrifice (Crust Mix)
05. Sacrifice (Martyr Mix)
06. Sacrifice (Album Version)
07. Deepest (Kennedy Acid Death Mix)
08. Deeper Still ("French Eric" Cadieaux Techno Mix)
09. Serpentia (Winter Mix)

Warto wspomnieć o tej epce - bo singlem bym tego nie nazwał, skoro czas trwania tego materiału wynosi prawie 50 minut. Co prawda składa się na niego w większości jeden numer - "Sacrifice" - który został przez różne osoby zremiksowany, ale dodatkowo można usłyszeć zmiksowaną wersję numeru "Deep" i "Serpentia". Warto się zapoznać głównie z dwoma pierwszymi miksami "Sacrifce" - pozostałe są jakby przekombinowane. Podobnie jest z "Deep", natomiast "Serpentia" to wisienka na torcie. Tą epką Glenn udowodnił, że ma dystans do swojej twórczości i stać go na daleko idące eksperymenty (dużo dalej idące niż na "Blackacidevil"). Polecam głównie fanom twórczości Glenna.

Glenn Danzig - Black Aria II (2006)

Glenn Danzig - Black Aria II

Rok wydania: 2006

Tracklista:
01. Overture: Winged Night Demon
02. Abandonment / Recreation
03. Zemaragad
04. Lamia
05. Bridal Ceremony of the Lilitu
06. Dance of the Succubi
07. Unclean Sephira
08. LCKR
09. The Succubus Feeds
10. Shiddin
11. Demons Reprise
12. Lamenta Lillith

13 lat po wydaniu swojego pierwszego solowego albumu Glenn po raz drugi zaatakował swoich fanów albumem, który w tytule ma "Black Aria" - jest to oczywiście druga część LP wydanego w 1993 roku. I po raz drugi Glenn postanowił znowu dać upust swoim fantazjom i nagrał "Black Aria II", tym razem materiał jest dłuższy o 10 minut - czyli w sumie dostajemy prawie 35 minut muzyki. Klimat tego wydawnictwa jest podobny, ale to w końcu kontynuacja, więc zdziwiłbym się gdyby znacząco odstawał od części pierwszej. Można dojść do wniosku, że Glenn po prostu postanowił trochę zarobić i dlatego wydał drugą część, która była zapowiadana od jakiegoś czasu - i pewnie trochę jest w tym prawdy, ja wolę naiwnie wierzyć, że po prostu chciał uraczyć swoich fanów odmiennymi od danzigowych brzmieniami. Album niemal równie dobry jak pierwsza część - ma trochę słabszych momentów (np. utwór "Unclean Sephira"), ale nadrabia to tymi lepszymi ("Ouverture" czy "Shiddin").

Glenn Danzig - Black Aria (1993)


Glenn Danzig - Black Aria

Rok wydania: 1993

Tracklista:
01. Overture of the Rebel Angels
02. Conspiracy Dirge
03. Battle for Heaven
04. Retreat and Descent
05. Dirge of Defeat
06. And the Angels Weep
07. Shifter
08. The Morrigu
09. Cwn Anwnn

Warto wspomnieć o tym albumie Glenna. Nie jest to co prawda regularny album Danziga i każdy kto myślał inaczej na pewno się srogo zawiódł. Dla mnie jest to pokaz umiejętności kompozytorskich Glenna - a raczej umiejętności komponowania muzyki poza metalowej. I według mnie sprawdził się w tym bardzo dobrze - bo udało się na "Black Arii" otrzymać odpowiedni klimat: mroczny i przytłaczający. Nie ma tutaj mowy o chwytliwości, czy porywających melodiach, bo nie o to w tej muzyce chodzi. Sam materiał zawarty na "Black Arii" nie jest długi, bo to niecałe 25 minut muzyki. Ale płyta obrośnięta już swoistym kultem. Dla mnie jest to bardzo ważne dzieło w dyskografii Glenna. Nie ocenię tego albumu, bo nie czuję się do tego odpowiednią osobą.

Danzig - Live On The Black Hand Side (2001)

Danzig - Live On The Black Hand Side

Data wydania: 2001

Tracklista CD1:
01. Godless
02. Left Hand Black
03. How the Gods Kill
04. Dirty Black Summer
05. Pain in the World
06. Evil Thing
07. Halloween II
08. Not of This World
09. Killer Wolf
10. Little Whip
11. Going Down to Die
12. Bringer of Death
13. Stalker Song
14. Long Way Back From Hell

Tracklista CD2:
01. Satan's Child
02. 7th House
03. Five Finger Crawl
04. Unspeakable
05. Lilin
06. Her Black Wings
07. It's Coming Down
08. Do You Wear the Mark
09. Until You Call on the Dark
10. Deep
11. Belly of the Beast
12. She Rides
13. Twist of Cain
14. Mother

Pierwszy i jedyny oficjalny materiał koncertowy jaki Glenn wydał pod szyldem Danzig. Zresztą jest to pierwszy album Danziga, jaki stanął u mnie na półce :-) Ten album tak naprawdę można podzielić na trzy części, bo kawałki od 1-8 (CD1) pochodzą z koncertu w 1992 roku, 9-14 (CD1) pochodzą z koncertu w 1994 roku, natomiast cała druga płyta to zbiór koncertowych wykonań kawałków granych na "Satan's Child Tour". Obydwie płyty są oznaczone "danzigowymi" czaszkami - z tymże pierwsza jest "tradycyjna", natomiast druga bardziej "tribalowa", jak się jednak okazało "tribalowa" nie miała siły przebicie i ogólnie spotykana jest czaszka "tradycyjna".

Dla ludzi, którzy słyszeli i znają całą dyskografię Danziga nie ma "Live On The Black Hand Side" żadnych niespodzianek - same największe hity w wersji live. I tutaj zaczyna się pierwszy problem - o ile cała pierwsza płyta jest bardzo dobra (nie chodzi o dobór kawałków), o tyle na drugiej występują poważne problemy. Chodzi o to, że samo brzmienie na drugiej płycie jest słabe, a wokal to tragedia - Glenn ewidentnie śpiewa do publiczności, a nie do mikrofonu, w związku z tym mam czasami wrażenie, że to takie bardziej "karaoke" - mamy muzykę i czasami pojawiający się urywany głos Glenna. A to dość mocno rzutuje na drugą płytę, bo przecież kupując oficjalną koncertówkę każdy ma nadzieję na to, że dostanie produkt w pełni dopracowany, a tutaj taki klops.

Jak miałbym oceniać ten koncertowy album to za pierwszą płytę dałbym 9/10 - bo znajdują się na niej same hiciory Danziga znane z pierwszych krążków, a brzmienie też jest w sumie bardzo dobre. Natomiast drugą płytę mogę ocenić maksymalnie na 6/10 - dobre kawałki, ale bardzo słabe brzmienie i zbyt często brak wokalu. Czyli cały "Live On The Black Hand Side" oceniam na 7,5/10. Materiał wyłącznie dla fanów.

Danzig - Circle Of Snakes (2004)

Danzig - Circle Of Snakes

Rok wydania: 2004

Skład zespołu:
Glenn Danzig – wokal, gitara, klawisze
Tommy Victor – gitara
Jerry Montano – gitara basowa
Bevan Davies – peruksja

Tracklista:
01. Wotan's Procession
02. Skin Carver
03. Circle of Snakes
04. 1000 Devils Reign
05. Skull Forest
06. HellMask
07. When We Were Dead
08. Night, BeSodom
09. My Darkness
10. NetherBound
11. Black Angel, White Angel

Dwa lata po wydaniu "I Luciferi" Glenn z nowym składem muzyków wszedł do studia, żeby zarejestrować materiał na ósmy już krążek wydany pod szyldem Danzig. "Circle Of Snakes" został wydany 31 sierpnia 2004 roku. I tak naprawdę już na początku pojawiły się głosy niezadowolenia - dotyczyły one głównie okładki wydawnictwa - chodziło o to, że logo jak i tytuł płyty są słabo czytelne. Ale na szczęście materiał zawarty na tym krążku w większości zmienił te głosy niezadowolenia w pochwalne pieśni ;-) Redaktorzy gazet zajmujących się muzyką metalową ogłaszali triumfalny powrót króla - padały nawet porównania do trzech pierwszych albumów. Najważniejsze, że fani otrzymali kolejny krążek.
Jest to pierwszy krążek wydany pod szyldem Danzig nie opatrzony liczbą - pierwszy LP był różnie oznaczany, przez jednych jako "Danzig - Danzig", a przez innych jako "Danzig - 1".

Danzig - 777 - I Luciferi (2002)

Danzig - 777 - I Luciferi

Rok wydania: 2002

Skład zespołu:
Glenn Danzig - wokal
Todd Youth - gitara
Howie Pyro - gitara basowa
Joey Castillo - perkusja

Tracklista:
01. Unendlich (intro)
02. Black Mass
03. Wicked Pussycat
04. God Of Light
05. Liberskull
06. Dead Inside
07. Kiss The Skull
08. I Luciferi
09. Naked Witch
10. Angel Blake
11. The Coldest Sun
12. Halo Goddess Bone
13. Without Light, I Am

Kolejny album i kolejne zmiany w zespole - tym razem zmianie uległy posady gitarzysty i basisty. I jakby spojrzeć na materiał znajdujący się na "I Luciferi" zmiany jak najbardziej słuszne. A czymże różni się materiał zawarty na siódmym LP Danziga od poprzednich? Przede wszystkim tym, że tutaj usłyszymy tylko przebrzmiałe echa "IVp", "Blackacidevil" czy "Satan's Child" - tutaj mamy w głównej mierze od zajebania heavy metalu w mrocznym wykonaniu. Przyznam, że ten album ciężko mi początkowo wchodził, ale po kilku odsłuchach stał się jednym z najważniejszych krążków Glenna. Przede wszystkim nie ma tutaj starego Danziga - no może trochę, ale trzeba zauważyć, że pierwsze krążki były w dużej mierze zdominowane przez charakterystyczną grę Johna Christa. Tutaj na gitarze mamy starego wyjadacza wyciągniętego ze sceny punkowej. Także różnica jest ogromna. Zresztą muzycznie i klimatycznie ten krążek wymiata. Dużo lepsze niż do tej pory partie perkusji (nie tak schematyczne jak wcześniej) i jedne z lepszych wokali Glenna. A na krążku mnóstwo hitów - ale prawda jest taka, że trzeba dać temu albumowi szansę, a owe hity same wpadną do łba i nie będą chciały wyjść. Praktycznie każdy utwór tutaj zawarty ma potencjał, który uczyniłby z niego killera - weźmy na warsztat pierwszy numer, czyli "Black Mass". Ten kawałek ma wszystko, chwytliwy refren, dobrą linię melodyczną, ciekawy (połamany) riff - i czego chcieć więcej? No tak, ma jeszcze dobry tekst. Tak można opisać każdy z 12 utworów zamieszczonych na "I Luciferi" (nie liczę oczywiście otwieracza). Ale największym zabójca jest tutaj "Dead Inside" - jeden z najgenialniejszych kawałków Danziga w całej karierze muzycznej. Kawałek prosty, wolny, z dobrym tekstem i niemalże mówionymi kwestiami. Ale jakiż to ma zajebisty klimat :!: Po prostu geniusz absolutny. Poza tym godne polecenia są tak naprawdę wszystkie utwory wchodzące w skład "I Luciferi", bo to jeden z najlepszych albumów nagranych pod szyldem Danzig.

Można powiedzieć, że to powrót do przeszłości z zachowaniem szczątkowych śladów trzech poprzednich albumów, albo można powiedzieć, że to zupełnie nowy Danzig, który nie odcina się ani od swoich początków, ani od krążków eksperymentalnych. Materiał dorosły, przemyślany, dopracowany w najmniejszych szczegółach i co bardzo ważne, żywy, nie ma tutaj jakichś smętnych kawałków. Można się przyczepić do produkcji, ale pieprzyć produkcję - liczy się zajebisty materiał.
Ocena 10/10.

Klipy promujące krążek:
Danzig - Wicked Pussycat
Danzig - Kiss The Skull

Danzig - 6:66 Satan's Child (1999)

Danzig - 6:66 Satan's Child

Rok wydania: 1999
Gatunek: heavy metal/industrial metal/experimental
Kraj: USA

Tracklista:
01. Five Finger Crawl
02. Belly Of The Beast
03. Lilin
04. Unspeakable
05. Cult Without A Name
06. East Indian Devil
07. Firemass
08. Cold Eternal
09. Satans Child
10. Into The Mouth Of Abandonement
11. Apokalips
12. Thirtreen

Skład zespołu:
Glenn Danzig - wokal
Jeff Chambers - gitara
Josh Lazie - gitara basowa
Joey Castillo - perkusja

Po walce z Def America i Rickiem Rubinem Glenn w końcu uzyskał pełne prawa do niewyadanych materiałów nagranych pod skrzydłami Def America. W związku z tym pełen zapału wszedł do studia w listopadzie 1999 roku, żeby nagrać nowy materiał na szósty już krążek, który miał się ukazać pod szyldem Danzig. Nowy materiał był połączeniem nowego stylu (tego z "Blackacidevil") ze starym stylem (znanym z trzech pierwszych krążków). Oczywiście wszystkich fanów nie sposób zadowolić - część przyjęła nowy materiał pozytywnie, a część zarzucała Glennowi, że nagrał materiał z pogranicza nu-metalu. Jak dla mnie zarzuty o ciągoty Glenna do nu-metalu są jak najbardziej bezpodstawne - no chyba, że ktoś za nu-metal uważa używanie przesterów w wokalu.

czwartek, 27 sierpnia 2009

Danzig - 5: Blackacidevil (1996)

Danzig - 5 - Blackacidevil

Rok wydania: 1996
Gatunek: Industrial metal / experimental
Kraj: USA

Skład zespołu:
Wokal i gitara - Glenn Danzig
Gitara basowa - Josh Lazie
Klawisze + programowanie - Joseph Bishara
Perkusja - Joey Castillo
Gitara - Jerry Cantrell
Gitara - Mark Chaussee

W związku z tym, że album wyszedł w dwóch wersja przedstawiam dwie tracklisty, z tymże ja ściśle będę się trzymał pierwotnego wydania w swojej recenzji.

Tracklista (Wyd. I):
01. 7th House
02. Blackacidevil
03. See All You Were
04. Sacrifice
05. Hint of Her Blood
06. Serpentia
07. Come to Silver
08. Hand of Doom (Black Sabbath cover)
09. Power of Darkness
10. Ashes

Tracklista (Wyd. II):
01. 7th House
02. Blackacidevil
03. See All You Were
04. Sacrifice
05. Hint of Her Blood
06. Deeper
07. Serpentia
08. Come to Silver
09. Hand of Doom (Black Sabbath cover)
10. Bleedangel
11. Power of Darkness
12. Ashes
13. Don't Be Afraid

Po trasie koncertowej promującej "IVp" z zespołu ostał się tylko Glenn i Joey, który zastąpił Chucka z wiadomych powodów (dla nie wiedzących - Chuck prowadził tzw. "rockendrollowe życie"). Zmianie uległo też wydawnictwo - "IVp" było ostatnim albumem nagranym pod czujnym okiem Ricka Rubina i jego American Recordings. Glenn podpisał kontakt z wytwórnią Hollywood Records, która to kojarzona jest głównie z kompanią Walta Disneya. No, ale nieważne, w każdym razie wytwórnia ta wydała krążek "Blackacidevil", który stał się kamieniem milowym dla zespołu. 

środa, 26 sierpnia 2009

Danzig - IV (1994)


Danzig - IV


Okładka autorstwa Glenna Danziga. Z tymże oryginalna okładka wygląda tak Click

Rok wydania: 1994
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: USA


Tracklista:
01. Brand New God
02. Little Whip
03. Cantspeak
04. Going Down to Die
05. Until You Call on the Dark
06. Dominion
07. Bringer of Death
08. Sadistikal
09. Son of the Morning Star
10. I Don't Mind the Pain
11. The Stalker Song
12. Let It Be Captured
66. Invocation

Skład zespołu:
Wokal - Glenn Danzig
Gitara Basowa - Eerie Von
Gitara - John Christ
Perkusja - Chuck Biscuits


Jest to ostatni krążek zespołu Danzig w starym składzie. Po nagraniu tego albumu został wyrzucony z zespoły Chuck Biscuits - powód był bardzo prosty. Chuck nie nadawał się kompletnie na trasę koncertową - ćpał i upijał się alkoholem. Dlatego zaraz po nagraniu "4p" Glenn wymieniła Chuck'a na Joey'a Castillo. Na albumie miały się znaleźć "Satan's Crucifixion", "The Mandrake's Cry" i "White Devil Rise" - te trzy kawałki znalazły się na wydawnym w 2007 roku "The Lost Tracks Of Danzig". Okładka tej płyty nie ma zaznaczonego tytułu płyty - Danzig pod naporem wytwórni zgodził się jedynie na umieszczenie przezroczystej naklejki z napisem "Danzig 4p". Literka "p" wstawiona w nazwie miała być żartem, który gdzieś jednak się zagubił ;-) Miała ona oznaczą "The Four P Movement", dla zainteresowanych -> Click. Znaczki znajdujące się na okładce oznaczają po prostu "Danzig" - napisane jest to w runach, które były sekretnym kodem niemieckiego tajnego stowarzyszenia w okresie średniowiecza.

Danzig - Thrall-Demonsweatlive (EP) (1993)

Danzig - Thrall-Demonsweatlive

Rok wydania: 1993
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: USA

Tracklist:
01. It's Coming Down
02. The Violet Fire
03. Trouble
----------------------------
04. Snakes Of Christ (live)
05. Am I Demon (live)
06. Sistinas (live)
07. Mother (live)

Skład zespołu:
Wokal - Glenn Danzig
Gitara Basowa - Eerie Von
Gitara - John Christ
Perkusja - Chuck Biscuits

W 1993 roku zespół Danzig wydał epkę, która po części składała się z nowego materiału (trzy pierwsze kawałki) i po części z utworów zarejestrowanych na żywo podczas halloweenowego koncertu w Kalifornii w 1992 roku. Pierwsze dwa utwory są jak najbardziej premierowe, natomiast kawałek "Trouble" jest coverem Elvisa Presleya, który to cover Danzig nagrał już wcześniej, kiedy grał ze swoim poprzednim zespołem - Samhain. Natomiast wersja live utworu "Mother" posłużyła jako materiał, z którego zmontowano klip, który później trafił do telewizji -> http://pl.youtube.com/watch?v=MdFL2CxlI5k .
Pierwszy utwór znajdujący się na tej epce jest dla mnie wręcz legendarny, kwintesencja muzyki Danziga. A jeśli jeszcze ktoś ma wątpliwości dlaczego głos Glenna porównywany jest z głosem Elvisa to zapraszam do zapoznania się z wersją live utworu "Sistinas".

Danzig - III: How The Gods Kill (1992)

Danzig - III: How The Gods Kill

Rok wydania: 1992
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: USA

Tracklista:
01. Godless
02. Anything
03. Bodies
04. How The Gods Kill
05. Dirty Black Summer
06. Left Hand Black
07. Heart Of The Devil
08. Sistinas
09. Do You Wear The Mark
10. When The Dying Calls

Skład zespołu:
Wokal i keyboard - Glenn Danzig
Gitara Basowa - Eerie Von
Gitara - John Christ
Perkusja - Chuck Biscuits

Jest to już trzeci krążek Danziga, który Glenn nagrał z tym samym składem. I całe szczęście, bo tego albumu bez Johna Christa nie umiem sobie wyobrazić, jego charakterystyczna muzyka to jeden z najważniejszych punktów tej płyty – później zresztą na solowym krążku Christa dostajemy bardzo podobne aranżacje i niemalże identyczne partie gitarowe. 

wtorek, 25 sierpnia 2009

Danzig - II: Lucifuge (1990)

Danzig - II: Lucifuge

Rok wydania: 1990
Gatunek: Heavy Metal / Blues
Kraj: USA


Tracklista:
01. Long Way Back From Hell
02. Snakes Of Christ
03. Killer Wolf
04. Tired Of Being Alive
05. I’m The One
06. Her Black Wings
07. Devil’s Plaything
08. 777
09. Blood And Tears
10. Girl
11. Pain In The World

Skład zespołu:
Wokal - Glenn Danzig
Gitara Basowa - Eerie Von
Gitara - John Christ
Perkusja - Chuck Biscuits

Na drugi krążek Danziga trzeba było czekać 2 lata. Skład zespołu utrzymał się ten sam, czyli powinniśmy otrzymać podobny materiał do tego z pierwszej płyty. I tutaj jest dla jednych plus, a dla drugich minus. Bo album „Lucifuge” jest zdecydowanie spokojniejszy od poprzedniego. Przeważają tutaj kompozycje, które łączą w sobie heavy metal z bluesem – ale też trudno się dziwić, w końcu Glenn od samego początku lubił śpiewać bluesowe kawałki.

Danzig - I (1988)

Danzig - I

Rok wydania: 1988
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: USA

Tracklista:
01. Twist Of Cain
02. Not Of This World
03. She Rides
04. Soul On Fire
05. Am I Demon
06. Mother
07. Possession
08. End Of Time
09. The Hunter
10. Evil Thing

Skład zespołu:
Wokal - Glenn Danzig
Gitara Basowa - Eerie Von
Gitara - John Christ
Perkusja - Chuck Biscuits


Debiutanckie wydawnictwo trzeciej profesjonalnej formacji Glenna. Album wyprodukowany został przez Ricka Rubina i wydany przez Def American. Nie wiem czy jest sens opisywać jakoś ten album, bo przecież to legenda, której najlepiej się słucha z pozycji kolan. Album doskonały, na którym każdy kawałek to potencjalny zabójca. No, ale może jest ktoś kto nie zna tego krążka (jeśli jest taka osoba to powinna w tej chwili wykonać tzw. spacer wikinga).

Glenn Danzig


Glenn Danzig

Człowiek orkiestra. Gitarzysta, keybordzista, basista, kompozytor, scenarzysta komiksów, aktor, ale przede wszystkim wokalista. Twórca trzech wielkich kapel, które nie powinny być obojętne żadnemu miłośnikowi ciężkiego grania.

The Cosa Nostra Klub - L'Hymne a la Joie (2007)


The Cosa Nostra Klub - L'Hymne a la Joie

Data wydania: 2007
Gatunek: industrial black metal/experimental
Kraj: Francja

Tracklista:
01. L'Hymne à la Joie
02. Cosa Nostra Klub
03. The Martialist
04. Total Eclipse of Dead Europa
05. Vote for Winners
06. Die Holzhammermethode
07. Dinner is Ready
08. The Doomsday
09. Inexorable Parade

Skład zespołu:
Nicolas St Morand (Hreidmarr) - Wokal
Jean-Sébastien Ogilvy - Gitary
Jean-Emmanuel Artfield-Lautrec - Gitara Basowa
Sylvain Deslaves - Perkusja

Drugie wydawnictwo The CNK, które można nazwać kontynuacją stylu wypracowanego na debiutanckim albumie - choć nie do końca. Jest tutaj nutka eksperymentu, symfonii i nadal mnóstwo energii, która była wszechobecna na "Ultraviolence über Alles". Do tego wszystkiego oczywiście trzeba dodać nutkę szaleństwa.

Count Nosferatu Kommando - Ultraviolence über Alles (2002)

Count Nosferatu Kommando - Ultraviolence über Alles

Rok wydania: 2002
Gatunek: industrial black metal
Kraj: Francja

Skład:
"Mr Heinrich von B. - gitary, klawisze, sample
Mr Hreidmarr Sick Fucker No1 - wokal, programowanie
Gościnnie:
Melissa de Sainte Croix - gitara basowa
Doktor Holocausto - perkusja

Tracklista:
01. Political Police
02. Jim Beamed Ahnenerbe TV
03. L.K. Nosferat
04. Kommando '96
05. Apology
06. Get A Gun - Shoot At Random
07. Love Game Over
08. Bunkermoon Khaos 3

Debiutancki materiał The CNK (wówczas jeszcze pod szyldem Count Nosferatu Kommando) to swoiste określenie stylu tej formacji - zwłaszcza patrząc na wczesne wydawnictwa kapeli, kiedy to jeszcze parali się garażowym black metalem.

The CNK


Rok powstania: 1996
Gatunek: Industrial metal
Kraj pochodzenia: Francja

Zespół do tej pory nagrał dwa krążki - jeden pod szyldem Count Nosferatu Kommando, natomiast drugi pod szyldem Cosa Nostra Klub. Według mnie pierwsza nazwa bardziej pasowała do muzyki przez nich prezentowanej.