niedziela, 31 stycznia 2010

Maintain - With A Vengeance (2009)



Maintain - With A Vengeance

Maintain na myspace

Rok wydania: 2007
Gatunek: mdm/metalcore/deathcore
Kraj: Niemcy

Tracklista:
01. In Twighlight's Embrace
02. Arsonists
03. The Deepest Sleep
04. Too Many Fuckwits... Too Few Bullets
05. Lost in Embers
06. Soundtrack to Our Ending
07. Havoc
08. The Alliance That I Swore
09. Her Prayers Remain Unanswered
10. You Can't Kill Us All
11. A Putrid Taste

"With A Vengeance" to drugi album Maintain - "Reveal Our Disguise To An Infinite Abyss" został wydany w 2005 roku. Band nie gra niczego odkrywczego, łączy w dość udany sposób agresję z melodią. Z tymże mam tutaj na myśli melodię w Darkest Hour. Chociaż muzycznie im bliżej do Heaven Shall Burn. I właśnie to jest problem tego bandu - po prostu słuchając tego materiału miałem jakby deja vu - bo wszystko co znajduje się na tej płycie słyszałem już gdzieś wcześniej. "Gadane" kwestie rodem z Uneath, melodyjna gitara rodem z Darkest Hour, a brzmienie jak z Heaven Shall Burn. Same kawałki chociaż złe nie są, ale sprawiają wrażenie kopii czegoś lepszego. Niestety, ale jak wiadomo kopie są zawsze gorsze oryginału i tak też jest i w tym przypadku. Dużym plusem jest masa energii zawartej w muzyce tego bandu - dobre partie wokalne i brak jako takich czystych wokali (poza "pogadankami"). Słucha się tego naprawdę nieźle, ale nawet po kilku odsłuchach nic konkretnego nie zostaje w głowie, poza tym, że ma się wrażenie, że słuchało się składanki.

Ocena: 6,5/10

Oceano - Depths (2009)


Oceano - Depths

Oceano na myspace

Data wydania: 10.09.2009
Gatunek: brutal deathcore
Kraj: USA

Tracklista:
01. Descent
02. Inhuman Aflication
03. A Mandatory Sacrifice
04. Samael The Destroyer
05. Fractured Frames, Scattered Flesh
06. Disgust For Your Kind
07. Depths
08. District Of Misery
09. With Legions...
10. Slaughtered Like Swine
11. Empathy For Leviathan
12. Plague Campaign
13. Abysm
14. Involuntary Demoralization
15. Orificial Execution

Od czasu do czasu na scenie deathcore'owej pojawiają się zespoły, które swoją brutalnością miażdżą konkurencję i tak jakby machają do słuchacza, żeby zwrócić jego uwagę na swoje wydawnictwo. Takim zespołem jest debiutująca w tym roku amerykańska formacja Oceano.

W tym roku już co prawda pojawił się zespół niszczący deathcore'ową konkurencję, który pochodzi z Meksyku - mam na myśli oczywiście Here Comes The Kraken. Okazuje się, że z Oceano mają dużo punktów wspólnych - ich muzyka brzmi podobnie. Zresztą obydwa te zespoły grają brutal deathcore. Ale - no właśnie jest pewne "ale". Oceano robi coś czego Meksykanie nie zrobili. Otóż nutka progresji chowająca się za agresją i brutalnym "rżnięciem". Na szczęście nie jest to progresja jawna - w związku z czym nie mamy żadnych łamańców, czy wirtuozerii, a jedynie konkretne wstawki, które zdobią materiał znajdujący się na tym albumie. Najlepszym przykładem jest instrumentalny "Depths" podczas, którego można na chwilę odpocząć od rzezi. Należy też wspomnieć coś o wokalu - jest zarówno screamo, growl, jak i gardłowy growl. Materiałowi zawartemu na "Depths" też nie można odmówić melodii - chociaż nie oznacza to, że zespół tylko udaje, że gra brutal deathcore - co to to nie. Brutalność jest, ale nie brakuje też melodii - chociażby w takim "With Legions". Sam album jest po prostu zabójczy i obok Here Comes The Kraken to najlepszy debiut w kategorii deathcore w 2009 roku.

I klip promujący debiutancki album zespołu:
Oceano - District Of Misery

Ocena: 9/10

The Golden Age - Unlock Yourself (2009)



The Golden Age - Unlock Yourself

The Golden Age na myspace

Data wydania: 02.06.2009
Gatunek: hardcore/punk
Kraj: USA

Tracklista:
01. Compass
02. Re-Align
03. Live Together, Die Alone
04. The Constant
05. Outside Of Time
06. Old Ghost
07. The Key
08. The Flame
09. Meanwhile
10. Recharge
11. Fall
12. Unlock Yourself

Tutaj chyba nie muszę tłumaczyć swojego zainteresowania ;-) Tak, oczywiście, że chodzi o okładkę autorstwa Mike'a Mignoli (twórcy m.in. Hellboy'a). Za to trochę mnie przeraził ten punk w gatunku. Łączenie hardcore'a z punkiem raczej nie za dobrze mi się kojarzy - zwłaszcza jak zespołów grających "kalifornijski punk" zaczęło wyrastać niczym grzyby po deszczu.

Na szczęście album The Golden Age, który jest drugim w ich dorobku, jest niezwykle przyjemny do słuchania. Co prawda to nie hardcore, który zaprezentowała w tym roku chilijska kapela 562, ale i tak jest fajnie. Tych "kalifornijskich" wstawek jest kilka, ale jakby spojrzeć na ten album jako na całość to wcale dużo tego nie ma. Utwory krótkie, ale treściwe. Dużo krzyków, mało finezji w graniu - za to dużo chaosu współgrającego z melodiami. Momentami miałem wrażenie, że wokalista nie do końca śpiewa zgodnie z muzyką - tzn. muzyka idzie sobie, a wokalista śpiewa dla siebie. Najgorsze jest to, że nawet po kolejnym odsłuchu nie umiem z tego materiału niczego wyłowić. Poza tym, że słuchało mi się tego naprawdę fajnie (bo to ani skomplikowane, ani nie połamane, ani szczególnie zbrutalizowane) to w żadnym wypadku nie umiem wyciągnąć chociażby jednego killera, który by się wyróżniał spośród tych 12 utworów. Chociaż nie...może to być "Live Together, Die Alone", który mnie już podczas pierwszego odsłuchu zmusił do spojrzenia na tracklistę i zamykający album kawałek tytułowy. Tak numer "Unlock Yourself" zdecydowanie zasługuje na wyróżnienie - fajnie grające gitary (tak nieco inaczej) i melodyjny refren (właśnie ten dodatek typowo "kalifornijski"), który niekoniecznie mnie razi :-)

Podsumowując taka płyta, po której odsłuchu można spokojnie powiedzieć, że przyjemnie się spędziło to kikadziesiąt minut (album trwa około 25 minut). Nie ma zachwytów, bo tych też się nie spodziewałem. Jest za to fajnie i do przodu z lekkim "kalifornijskim" duchem.

Ocena: 7/10

Dirge Within - Force Fed Lies (2009)



Dirge Within - Force Fed Lies

Dirge Within na myspace

Data wydania: 01.09.2009
Gatunek: thrash metal/metalcore
Kraj: USA

Tracklista:
01. Self Medicate
02. Forever the Martyr
03. Force Fed Lies
04. Confession
05. Spit
06.New Disease
07. Last Goodbye
08. As I Walk
09. Inhuman
10. Saint of Humanity
11. Complacency

Kolejny debiut z USA. Skuszony połączeniem thrashu z metalcorem bez większego zastanowienia sięgnąłem po ten album. Wiązałem z nim duże nadzieje, w końcu połączenia na linii thrashu z metalcorem nie są zbyt częste, ale jeśli już coś takiego się pojawia okazuje się strzałem może nie w 10, albo przynajmniej w 9 albo 8. Czy podobnie jest z Dirge Within?

Początkowo myślałem, że będzie to jeden z ciekawszych albumów tego roku - i muzycznie jest na pewno w czołówce. Co przekreśla szanse tego LP na wysoką ocenę? To samo co niszczy tegoroczny album Divine Heresy. Czyli melodyjne refreny. Niestety, ale jest to przekleństwo takich zespołów. Muzycznie wymiatają, grają agresywnie, ale nie unikają melodii. Wokalnie niszczą, ale tylko w zwrotkach, w refrenach dzieje się coś niedobrego - nagle wokalista traci jaja i zaczyna śpiewać melodyjnie. Natomiast zespół pozuje na grupę nie wiadomo jak groźnych ludzi. Co prawda nie są to "emo-refreny", ale refreny z czystym wokalem - no chyba, że tak teraz brzmią thrashowe wokale. Płyty słucha się całkiem nieźle, ale pewnie po kilku odsłuchach przepadnie w otchłań zapomnienia i tyle. I dlaczego taka dobra muzyka została zmarnowana przez wokal? A raczej przez refreny? Album oceniam na jakieś 6/10, bo mimo wszystko słucha się go nawet nieźle. Nawet nie wiem komu go polecić, może tym, którym spodobało się Divine Heresy.

Klipy promujące album:
Dirge Within - Forever The Martyr
Dirge Within - Confession

Ocena: 6/10

Into The Moat - The Campaign (2009)


Into The Moat - The Campaign

Into The Moat na myspace

Data wydania: 18.03.2009
Gatunek: mathcore/progressive metalcore
Kraj: USA

Tracklista:
01. The Last Century
02. Form 1000 Meters
03. Advocate v. Activist
04. The Fuhrer
05. Grunt
06. Law Of Conservation
07. The Siege Of Orleans
08. The Hermit

"The Campaign" to drugie wydawnictwo amerykańskiej formacji Into The Moat, debiutancki album o tytule "The Design" został przez nich wydany w roku 2005. Band gra typowy mathcore, jeśli w ogóle coś takiego istnieje. W każdym razie bardzo porąbana muzyka pełna łamańców, kompletnie nie pasujących elementów, progresywnych wstawek i oczywiście dużej dozy agresji. Agresja jednak w tej muzyce gra pierwsze skrzypce, także wielbiciele post-rocka, czy tego typu dziwactw raczej nie mają czego tutaj szukać. No chyba, że nie przeszkadza im ostry napierdol, który serwuje Into The Moat. Co prawda album rozpoczyna się zadziwiająco spokojnie - skromne intro rozpoczyna numer "The Last Century", ale kiedy się rozkręca to rozpoczyna się odsiewanie. Dzięki temu zabiegowi niektórzy dość szybko zakończą swoją przygodę z Into The Moat. Co prawda jest to granie, które ciężko do mnie trafia (głównie przez te łamańce i progresywne wstawki), ale tutaj podczas odsłuchu siedziałem jak zaczarowany. Nie wiem z jakich powodów. Może dlatego, że jednak jest w tym coś przyciągającego. Jakaś magia chaosu. Momentami miałem wrażenie, że każdy z instrumentów gra zupełnie inny kawałek i tu już nawet nie chodzi o łamańce, tylko o granie innej melodii. Jedynym niezmiennym punktem tego albumu jest wokalista, który cały czas drze się jednakowo. Tradycyjnie w takim graniu mamy dużo zmian temp - od galopu poprzez walcowanie. Ogólnie całkiem fajny album.

Ocena: 7,5/10

The Dead Lay Waiting - We Rise (2010)



The Dead Lay Waiting - We Rise

The Dead Lay Waiting na myspace

Data wydania: 25.01.2010
Gatunek: metalcore/death metal
Kraj: UK

Tracklista:
01. Anxiety of an Obsession
02. 50S
03. I'll Hunt You Down
04. You Look Better When You're Dead
05. What We've Done
06. Set Me Free
07. We Rise
08. Just in Time
09. We Stand as One
10. The Last Stand
11. I Will Return
12. Show Your Worth

Jest to debiutancki LP tej brytyjskiej kapeli. Okładka odrzucająca na kilometr i śmierdząca emo-pitoleniem zmieszanym z imażem panienek z Tokio Hotel. Wręcz nie mogłem się doczekać aż sprawdzę co tak naprawdę kryje się pod tą okładką - bo jak wiadomo nie należy oceniać albumu po okładce.

Ten album składa się tak naprawdę z dwóch części - jedna część to naprawdę porządny metalcore/deathcore, którego słucha się naprawdę dobrze. Jest dużo ciekawych zagrywek, trochę beatdownów przygniatających do ziemi. I dużo czadu, parcia do przodu i nie oglądania się za siebie. A druga część to emo-refreny, które sprawiają, że przy ostrych partiach wyglądają wręcz karykaturalnie. Czym innym są czyste wokale w stylu jaki zaprezentowali panowie z Onward To Olympas, a czym innym są właśnie emo-refreny proponowane przez The Dead Lay Waiting w niektórych kawałkach (na szczęście nie występują w każdym kawałku). I tak z jednej strony mamy świetny "50S", a obok niego taki "Anxiety Of An Obsession" z przebojowym emo-refrenem. Normalnie dwa różne światy. Nie wiem kompletnie jak ocenić ten album – niby są kawałki pozbawione emo-refrenów i te są całkiem niezłe, chociaż nie wnoszą nic nowego. Z drugiej strony mamy właśnie te numery z emo-refrenami, które rzutują na odbiór tego materiału. Cholernie nierówne wydawnictwo – z jednej strony zespół brzmi jakby chciał grać ostro, a z drugiej brzmi tak, jakby ich celem było zaistnienie w jakiejś stacji radiowej puszczającej popularne kawałki. W takim razie daję dwie oceny:

Bez przebojowych kawałków – 7/10
Z przebojowymi kawałkami – 3/10

niedziela, 24 stycznia 2010

Four Letter Lie - A New Day (2009)

Four Letter Lie - A New Day

Data wydania: 13.10.2009
Gatunek: post-hardcore
Kraj: USA

Tracklista:
01. Daymaker
02. We’re All Sinners
03. Careless Lover
04. It’s Finally Over
05. My Surrender (Feat. Jesse Barrera)
06. The Spell
07. Strugglers
08. Key To The World
09. I’m Done Trying To Make It
10. Young Hearts
11. Faces In Places

Four Letter Lie w 2009 roku zaatakowali swoim trzecim LP w karierze. Zadebiutowali albumem "Let Your Body Take Over" w 2006 roku, jednakże poprzedzili go dwoma epkami wydanymi w 2005 roku. Jako, że to post-hardcore to spodziewałem się kilku sprawdzonych chwytów, mnóstwa melodii i wciskających się wszędzie czystych wokali.

piątek, 15 stycznia 2010

KISS - KISS (1974)


KISS - KISS

KISS na myspace

Data wydania: 1974
Gatunek: rock/hard rock
Kraj: USA

Tracklista:
01. Strutter
02. Nothin' To Lose
03. Firehouse
04. Cold Gin
05. Let Me Know
06. Kissin' Time
07. Duce
08. Love Theme From Kiss
09. 100,000 Years
10. Black Diamond

Debiutancki album KISS nie jest jakimś szczególnie rewelacyjnym krążkiem. Tzn. materiał ten zawiera na pewno perełki, które zespół zamieszczał na wszystkich "The Best Of" i innych kompilacjach, czy nawet grał na kolejnych wersjach "Alive". Dokładnie chodzi o 5 utworów, które zdecydowanie wyróżniają się z tych 10 numerów zamieszczonych na "KISS". Chodzi oczywiście o zabijacze takie jak otwierający album "Strutter", rewelacyjnie zaśpiewany przez Gene'a Simmons'a "Cold Gin", "Duce" z bardzo charakterystycznymi gitarami, zdominowany przez gitarę basową "100,000 Years" czy też zamykający ten album zabijacz numer jeden obok "Strutter" - czyli "Black Diamond". Warto zwrócić uwagę na bardzo ładną solówkę kończącą utwór "Let Me Know". Pozostałe numery niestety wypadają bardzo średnio i giną w bezpośrednim starciu z wymienionymi przeze mnie hiciorami, przez co też nieco spada poziom materiału. Tzn. to nie są jakieś tragiczne numery, ale muszę przyznać, że podczas ich słuchania trochę się nudziłem. Znam ten zespół dość dobrze i wiem, że stać ich było na jeszcze lepszy debiut - chociaż i tak połowa utworów na tym krążku to zabijacze, mało zespołów może poszczycić się takim debiutem. Stąd ocena nieco zawyżona - 7/10.

Ocena: 7/10

czwartek, 14 stycznia 2010

Hatebreed - Hatebreed (2009)


Hatebreed - Hatebreed

Hatebreed na myspace

Rok wydania: 2009
Gatunek: metalcore/hardcore
Kraj: USA

Tracklista:
01. Become The Fuse
02. Not My Master
03. Between Hell And A Heartbeat
04. In Ashes They Shall Reap
05. Hands Of A Dying Man
06. Everyone Bleeds Now
07. No Halos For The Heartless
08. Through The Thorns
09. Every Lasting Scar
10. As Damaged As Me
11. Words Became Untruth
12. Undiminished (instrumental)
13. Merciless Tide
14. Pollution Of The Soul
15. Escape (Diehard Edit)

Hatebreed to już bardzo znana formacja, która na swoim koncie ma 5 studyjnych albumów ("Hatebreed" jest szóstym) w tym jeden z nich to zbiór coverów, które zespół wydał pod tytułem "For The Lions", zresztą zbiór nadzwyczaj ciekawy. Do mnie wcześniejsze wydawnictwa Hatebreed docierały raczej słabo, każdy kolejny album wydawał mi się niemalże bliźniaczo podobny do poprzedniego, dlatego dość chłodno podchodziłem do najnowszego dzieła tej kapeli - już pomijam fakt, że band zastosował ostatnio modny myk jakim jest nadanie tytułu od nazwy zespołu. Dla mnie takie posunięcie znaczy tyle co "zaczynamy od nowa i nie mamy pomysłu na tytuł", jeśli zespół debiutuje na scenie, albo "ten materiał to nasze najlepsze wydawnictwo do tej pory", jeśli zespół, ewentualnie "zaczynamy od nowa, odcinamy się od przeszłości".

W przypadku Hatebreed pod uwagę trzeba wziąć dwie ostatnie opcje, przede wszystkim dlatego, ze band ten debiutował 1997 roku LP "Satisfaction Is the Death of Desire". "Hatebreed" traktuję jako nowy początek, jak i najlepszy album dotychczas. Powody są proste - zespół zaczął mieszać w swojej muzyce. Nie można też pominąć faktu, że na nowym albumie zagrał praktycznie nowy skład - jedynymi, którzy pochodzą ze starego składu jest wokalista Jamey Jasta i basista Chris Beattie. Nowi są obydwaj gitarzyści (Frank Novinec i Wayne Lozinak) jak i perkusista (Matt Byrne). Tym razem kolejne numery znacząco się od siebie różnią, nie ma nawet dwóch kawałków, które można by ze sobą pomylić. Poza tym materiał składający się na najnowsze wydawnictwo Hatebreed posiada naprawdę olbrzymie pokłady mocy. Praktycznie ze wszystkich albumów, jakie usłyszałem w 2009 roku żaden nie budzi mnie tak jak "Hatebreed". Dynamizm tego materiału w dużej mierze spoczywa na ciężkich, ale wpadających w ucho riffach, jak i samych kompozycjach, które mimo tego, że nadal mamy tutaj do czynienia z muzyką w stylu metalcore/hardcore jest po prostu łatwo wpadająca w ucho. Do tego Jasta w najwyższej formie. Oczywiście na albumie nie brakuje beatdownów - najlepszy pojawia się w "Everyone Bleeds Now". co ciekawe wszystkie utwory znajdujące się na trackliście są tutaj niezbędne - nie ma ani jednego wypełniacza. Chociaż dołożony bardziej jako bonus "Escape", który pojawił się już na albumie "For The Lions", więc chyba nie da się go traktować ajko bonusa. Jest to swojego rodzaju fenomen, że na "Hatebreed" składa się 15 utworów i podczas odsłuchu nie ma żadnych nudnych momentów. Ten LP brzmi jak "The Best Of...", przebój goni przebój. Już rozpoczynający przygodę "Become The Fuse" sprawia, że krew zaczyna się we mnie gotować, a kolejne utwory tylko powiększają to wrażenie. Na albumie poza naprawdę energetycznymi numerami pojawił się raczej wyciszony kawałek instrumentalny "Undiminished". Jest przynajmniej dobry, może niezbyt wciągający, ale za to uspokaja nieco sytuację. W niektórych numerach można usłyszeć nawet elementy post-hardcore'a - np. w "Every Lasting Scars", a raczej metalcore z post-hardcore'owym refrenem. Bardzo podobnie ma się sytuacja z "No Halos For The Heartless" - chociaż tutaj największą rolę odgrywa sam hardcore, poczynając na refrenie i na chórkach kończąc. A największe zabijacze na tym wydawnictwie to "Become The Fuse", "Not My Master", "In Ashes Thet Shall Reap", "Everyone Bleeds Now", "No Halos For The Heartless", "Through The Thorns", "Every Lasting Scars", "World Became Untruth" - czyli 8 na 15 kawałków. Pozostałe numery są po prostu bardzo dobre. Oczywiście wielbicielom starego Hatebreed ten album może nie podejść, ja jak już wspominałem za muzyką tego bandu wcześniej nie przepadałem, dopiero "For The Lions" sprawił, że mocniej się zainteresowałem tym bandem. W każdym razie "Hatebreed" to prawdziwa bomba atomowa, której energia uwalnia się wraz ze wciśnięciem przycisku "play".

Recenzowany tutaj album dosłownie w ostatniej chwili wślizgnął się na pierwszą pozycję w moim top 2009. Przez dłuższy czas brałem go oczywiście pod uwagę, ale nie miał nigdy trafić na szczyt. Okazało się jednak, że metalcore zaproponowany przez Hatebreed zmiażdżył konkurencję. Zmiany w składzie Hatebreed wyszły jak widać na dobre. Zespół zyskał trochę świeżości, dużo energii i przede wszystkim nagrał materiał, który przy każdym odsłuchu sprawia niesamowitą radość. Wielkie brawa, że band po 12 latach grania praktycznie ciągle tego samego potrafił nieco poeksperymentować i wydać takie niesamowite dzieło. Już sam fakt, że na 15 utworów 8 z nich to prawdziwe killery dużo znaczy, pomijając oczywiście to, że podczas odsłuchu tej płyty nie można się nudzić.

Ocena: 10/10

środa, 13 stycznia 2010

Eyes Of The Dead - The Weak And The Wounded (2009)


Eyes Of The Dead - The Weak And The Wounded


Eyes Of The Dead na myspace


Data wydania: 30.06.2009
Gatunek: mdm/thrash metal
Kraj: USA

Tracklista:
01. A Still Life in the Darkness
02. Cannibalistic Slaughter
03. One Foot in the Grave
04. Judgement.....Thrust into Purgatory
05. Within the Woods
06. Exacting My Revenge
07. Brought Back to Hell
08. The Final Strike


Eyes Of The Dead w 2009 roku wydało swój drugi album pod tytułem "The Weak And The Wound". Nazwa kapeli przypadkowa nie jest - band gra melodyjny death metal zmieszany z thrash metalem, ale teksty podszyte są horrorem. Ta amerykańska formacja rozpoczęła swoją działalność w 2004 roku, a zadebiutowała w 2006 roku wydawnictwem "What Nightmares Are Made Of". Z tymże przed 2004 rokiem band działał pod nazwą Aggressia i na swoim koncie miał dwa LP.

"Still Life In The Darkness" rozpoczyna ten mrożący krew w żyłach album. Kawałek w sumie niespecjalny, trochę chwytliwy, może i zachęcający do zabrnięcia w dalsze, być może mroczniejsze kąty tego albumu. Dużo ostrzej jest w "Cannibalistic Slaugter" - chociaż ta kosiarka jeżdżąca w tle wydaje mi się bardzo groteskowa. Za to na uwagę zasługuje bardzo dobra i agresywna praca perkusji. Mocną pracę bębnów podkreśla niedoskonała produkcja albumu - tzn. dużo brudu i lekkiego mułu. Jednym może to odpowiadać, innym nie, ale faktem jest to, że to charakterystyczne brzmienie dokłada swoją cegiełkę do niepokojącego klimatu. Zdecydowanie ponad pozostałe numery wybija się kawałek "Judgement...Thrust Into Purgatory". Pierwsze skojarzenie jakie miałem przy okazji odsłuchu tego kawałka to polska kapela Hellfire, która również lubowała się w horrorowych klimatach, chociaż muzycznie stawiała na techniczny thrash metal. W każdym razie kolejne utwory to raczej niezaskakujący thrashujący melodic death metal. Nieco wyróżnia się "Case 444" - dużo cięższy niż pozostałe numery, trochę nawet walcowaty, chociaż nie pozbawiony szybkich thrashowych zrywów. "Final Strike" to swoiste zwieńczenie tego albumu - może nie do końca wyróżniający się, ale pięknie zakończony mrożącą krew w żyłach melodyjką.

Ogólnie płyta do wybitnych nie należy, nie należy też do bardzo dobrych. To raczej średniak z dobrym klimatem i brudnym, dudniącym brzmieniem. Dużym plusem tego albumu jest czas jego trwania wynoszący około 35 minut. Poza nikłą odkrywczością nie mogę niczego szczególnego zarzucić, może wokal mógłby być lepszy. Niektóre wstawki są kiczowate i bardziej groteskowe niż straszne, ale horror często łączy się z kiczem, więc nie wiem, czy taki zarzut jest do końca słuszny. W każdym razie płyta średnia + lub dobra.

Ocena: 6,5/10

Jungle Rot - What Horrors Await (2009)

Jungle Rot - What Horrors Await

Rok wydania: 2009
Gatunek: death metal
Kraj: USA

Tracklista:
01. Worst Case Scenario
02. The Unstoppable
03. Straitjacket Life
04. State of War
05. Two Faced Disgrace
06. End of an Age
07. Speak the Truth
08. What Horrors Await
09. Nerve Gas Catastrophe
10. Braindead
11. Atrocity
12. Exit Wounds
13. Invincible Force (Destruction cover)
14. Black Candle Mass

15 lat po powstaniu zespołu Jungle Rot wydali swój szósty pełny album studyjny. Płyta opatrzona raczej niespecjalną okładką - chociaż na tle pozostałych wygląda i tak całkiem nieźle. Pierwsze co wyróżnia "What Horror Awaits" spośród pozostałych wydawnictw Jungle Rot to na pewno długość materiału - do tej pory najdłuższym albumem było "Dead and Buried" trwające niemal 38 minut. Natomiast "What Horror Awaits" to już prawie 42 minuty muzyki. Co ciekawe na tym wydawnictwie znajduje się pierwszy cover zamieszczony przez Amerykanów na LP - chodzi o "Invincible Force" formacji Destruction.

poniedziałek, 11 stycznia 2010

Jungle Rot - War Zone (2006)

Jungle Rot - War Zone

Rok wydania: 2006
Gatunek: death metal
Kraj: USA

Tracklista:
01. Victims of Violence
02. Cut in Two
03. Savage Rite
04. They Gave Their Lives
05. Strong Shall Survive
06. Decapitated
07. Ready for War
08. Ambushed
09. Fight for Life
10. Territoriality
11. Killing Spree

Skład:
Dave Matrise - wokal, gitara
Geoff Bub - gitara
James Genenz - gitara basowa
Neil Zacharek - perkusja

W dwa lata po wydaniu swojego najlepszego albumu jakim był "Fueled By Hate" zespół zaskoczył swoich fanów kolejnym materiałem, który finalnie na półki trafił 27 czerwca 2006. Tytuł płyty brzmiał "War Zone", sam tytuł chyba nie był wielkim zaskoczeniem dla wielbicieli Jungle Rot, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że band ten od samego początku tekstowo krążył wokół wojennych klimatów.

czwartek, 7 stycznia 2010

Top 10 2009

Top 10 2009:

01. Hatebreed - Hatebreed

02. Maylene & The Sons Of Disaster - III

03. Decadence - Chargepoint

04. The 69 Eyes - Back In Blood

05. A Plea For Purging - Depravity

06. Mustasch - Mustasch

07. The Cumshots - A Life Less Necessary

08. Daath - The Concealers

09. Manufacturer's Pride - Sound Of God's Absence

10. Alastor - Spaaazm

Top 10 2009 - metal z Polski

01. Alastor - Spaaazm

02. Black River - Black'n'Roll

03. Behemoth - Evangelion

04. Thy Disease - Anshur-Za

05. Masachist - Death March Fury
------------------------------
06. The No-Mads - The Age Of Demise
07. Lost Soul - Immerse in Infinity
08. Cemetery Of Scream - Frozen Images
09. Helias - A.D. Darkness
10. Armagedon - Death Then Nothing

Top 10 2009 - stoner/doom/sludge metal

01. Mustasch - Mustasch

02. Black Cobra - Chronomega

03. Church of Misery - Houses of the Unholy

04. Disbelief - Protected Hell

05. Black Water Rising - Black Water Rising
----------------------------
06. Baroness - Blue Record
07. Ghost Brigade - Isolation Songs
08. God Damn - Old Days
09. Ahab - The Divinity of Oceans
10. Doomraiser - Erasing the Remembrance

Top 10 2009 - rock/hard rock/southern rock


01. The 69 Eyes - Back In Blood


02. Andrew WK - Cadillac 55


03. Devil's Whorehouse - Blood & Ashes


04. Nashville Pussy - From Texas To Hell


05. Clutch - Strange Cousins For The West
-----------------------------------
06. Diablo Boulevard - The Greater God
07. Lynyrd Skynyrd - God & Guns
08. 30 Seconds To Mars - This Is War
09. Chickenfoot - Chickenfoot
10. KISS - Sonic Boom

Top 10 2009 - nowe metalowe brzmienia

01. The Cumshots - A Life Less Necessary

02. Daath - The Concealers

03. Manufacturer's Pride - Sound Of God's Absence

04. The Destro - Harmony Of Discord

05. Mastodon - Crack The Skye
------------------------------
06. Xerath - I
07. Gwar - Lust In Space
08. Lutherion - Kosmogenesis
09. Birds of Prey - The Hellpreacher
10. Deathstars - Night Electric Night

Top 10 2009 - heavy/power/progressive metal

01. Rough Silk - New Beginning

02. Narnia - Course Of A Generation

03. SubSignal - Beautiful & Monstrous

04. Joe Stump - Virtuosic Vendetta

05. Nostradameus - Illusion's Parade
---------------------------------
06. No Remorse No Retreat - Warbringer
07. Fools Game - Reality Divine
08. Herman Frank - Loyal To None
09. Heel - Chaos And Greed
10. Transatlantic - The Whirlwind

Top 10 2009 - thrash metal

01. Decadence - Chargepoint

02. Alastor - Spaaazm

03. Switchtense - Confrontation Of Souls

04. Gama Bomb - Tales From the Grave in Space

05. The No-Mads - The Age of Demise
--------------------------
06. Criminal - White Hell
07. Hellmouth - Destroy Everything, Worship Nothing
08. Tenet - Sovereign
09. Slayer - World Painted Blood
10. Kreator - Hordes of Chaos